Wyjście do Muzeum Narodowego

Przypominamy naszym podopiecznym i wolontariuszom o wyjściu do Muzeum Narodowego. Spotykamy się w najbliższy piątek, 12 maja, o godz. 16:30 w holu głównym Muzeum Narodowego (Aleje Marcinkowskiego 9). Zwiedzimy wystawę „A-geometria. Hans Arp i Polska”, po której oprowadzi nas pani Zuzanna Sokołowska. To wyjątkowa wystawa, bo część jej eksponatów można dotykać, przestawiać i budować z nich nowe rzeczy. Będziemy mieli okazję nie tylko doświadczyć bogactwa form, kształtów i faktur, ale również dowiedzieć się wielu rzeczy o sztuce awangardowej. Zwiedzanie wystawy potrwa ok. 1,5 godziny – do ok. 18. Potem chętnych zapraszamy na kawę do naszego biura. Jeśli ktoś nie potwierdził wcześniej Jackowi obecności, może jeszcze dołączyć. Dzięki uprzejmości Muzeum Narodowego, wstęp na wystawę dla naszej grupy będzie bezpłatny.

Sprawozdanie z wyjścia do muzeum Blubry 6D

muzeum-blubry6d-poznan-wroniecka6-gluchoniewidomi-tpgwielkopolska-1

Zapraszamy do przeczytania sprawozdań dwóch głuchoniewidomych z naszego wyjścia do multisensorycznego muzeum Blubry 6D (ul. Wroniecka 6 w Poznaniu). 
Dnia 24 stycznia kapsuła czasu przeniosła nas do średniowiecza. Gdy weszliśmy do muzeum Blubry6D, początkowy półmrok kazał chwycić za pomocne ramię wolontariusza. Pozostali również służyli pomocą, tłumaczyli na język migowy, czy wpierali odczytywaniu z ruchu warg. Otrzymaliśmy trójwymiarowe okulary, dzięki którym w każdym pomieszczeniu czekały na nas napisy na ścianach, malowidła, które oddawały głębię i przestrzeń. Było wiele fluorescencyjnych grafik, ciekawych figur o różnych fakturach.

W  każdym z pomieszczeń ukryto gadającą skrzynkę, po jej znalezieniu można było wysłuchać  legendy związaną z naszym miastem. Pierwsza opowiadała jak dzielny Bolek uratował króla Kruków ostrzegając o zbliżającym niebezpieczeństwie grając na trąbce. Dla upamiętnienia tego wydarzenia grany jest hejnał z ratuszowej wieży. Pan przewodnik miał przygotowane dla nas zagadki, po ich odgadnięciu mogliśmy pójść dalej.

Nie zabrakło też pytań dotyczących gwary poznańskiej. Okazało się, że na wszystkie pytania odpowiedzieliśmy prawidłowo, bo znane nam są pyry z gzikiem, bindki (krawaty męskie), a wierszyk o antrejce recytowaliśmy na głos prawie wszyscy.
W kolejnej sali posłuchaliśmy o kucharzu i niesfornych koziołkach, które uciekły na ratuszową wieżę aby nie trafić na ruszt. Tam wyszły na gzyms i bodły się. Robią to zresztą do dziś zawsze o godzinie 12:00 i nikomu to nie przeszkadza, że są …metalowe.

Na końcu był pokój a w nim stół na suficie łącznie z krzesłami czuło się w nim jakby zachwianie równowagi. Po wyjściu z tego ciekawego muzeum zrobiliśmy sobie pamiątkowe selfie z kozą owiniętą w zielony szalik.

Pragnę podziękować pracownikom muzeum za wyrozumiałość dla nas osób niepełnosprawnych.
Jolanta Misiak (głuchoniewidoma)

—

Przed wejściem do muzeum obejrzeliśmy sobie figurkę koziołka. Gdy weszliśmy do środka, przybito każdemu z nas na rękawie specjalną pieczątkę. Podczas zwiedzania wysłuchaliśmy legend. Sale, do których wchodziliśmy, były oświetlone różnokolorowo, co nadawało całemu ich wnętrzu bardzo wesołego wyglądu. Wysłuchaliśmy ponadto krótkich wierszyków w gwarze poznańskiej, jak również odpowiadaliśmy na pytania dotyczące wyżej wymienionych legend. Odgadywaliśmy znaczenie słów w poznańskiej gwarze. Obejrzeliśmy w jednym z pomieszczeń naklejony na suficie dom z jego wyposażeniem do góry nogami. Według mnie najśmieszniej wyglądała pani na toalecie do góry nogami, jak również pies tak samo usytuowany.

Znajdowały się w muzeum także figurki interaktywne. W sypialni chrapał krasnal, ponadto na jednym z foteli bujała się figurka kobiety. Był także poruszający się lekko interaktywny bałwanek. Pracownicy muzeum objaśniali nam wszystko w sposób bardzo sympatyczny, toteż nasza wycieczka upłynęła w bardzo miłej atmosferze, za co bardzo wszystkim dziękuję.
Izabela Gorczyca (głuchoniewidoma)

Sprawozdanie z wyjścia do Muzeum Archeologicznego

W sobotę 9 stycznia WJW TPG wybrała się do Muzeum Archeologicznego w Poznaniu. Prezentowana była wystawa pt.:”Życie codzienne w prastarej Macedonii”. Mieliśmy możliwość skorzystania z audiodeskrypcji w postaci dwóch słuchawek oraz nadajnika. Bez problemu zrozumiałam zawarty w audiodeskrypcji opis obiektów znajdujących się na wystawie. Audioprzewodnik poprowadził nas przez sale, gdzie mogliśmy zapoznać się z narzędziami niezbędnymi np. podczas polowania, a także specjalne przeznaczone do wyrobu rybackich sieci igły. Widzieliśmy także mnóstwo naczyń oraz innych sprzętów wykorzystywanych w gospodarstwach domowych. Znajdowały się tam także figurki przedstawiające bożków oraz ludzi i zwierzęta. Nie zabrakło również różnego rodzaju biżuterii, min. kolczyków. Niektóre obrazki były oznaczone pismem brajlowskim, jak również mogłam poznać kształt figurki stojącej kobiety, naczynia w formie kantarosu oraz zawieszki pierścieniowatej. Oceniam, że audioprzewodnik w sposób wyraźny i ciekawy opisał całą wystawę.
Wystawa była również tłumaczona na język migowy poprzez nagrane filmy na dostępnych tabletach.
Byliśmy pierwszą grupą, która skorzystała z przystosowanych udogodnień dla niewidomych oraz niesłyszących dla tej wystawy.
Izabela Gorczyca
Głuchoniewidoma